اقامت ترکیه

ترکیه (به ترکی: Türkiye [ˈtyɾcije])، با نام رسمی جمهوری ترکیه (به ترکی: Türkiye Cumhuriyeti)، یک کشور بین قاره ای است که در شبه جزیره آناتولی در غرب آسیا، با یک بخش کوچک بالکان در آسیای غربی و با یک شبه جزیره در جنوب شرقی اروپا و از شمال با دریای سیاه همسایه است. همچنین با گرجستان در شمال شرقی؛ ارمنستان، آذربایجان و ایران در شرق؛ عراق در جنوب شرقی؛ سوریه و دریای مدیترانه در جنوب؛ دریای اژه در غرب؛ و یونان و بلغارستان در شمال غربی مرز مشترک دارد. به علاوه جزیره قبرس در سواحل جنوبی این کشور قرار دارد. اکثر مردم این کشور ترک هستند و کردها بزرگترین اقلیت هستند. آنکارا پایتخت ترکیه است، در حالی که استانبول بزرگترین شهر و مرکز مالی آن است.

ترکیه امروزی مکان های مهم دوران نوسنگی مانند گوبکلی تپه را در خود جای داده است و تمدن های باستانی از جمله هاتی ها، هیتی ها، مردم آناتولی، یونانیان میسینی، ایرانی ها و دیگران در آن ساکن بوده اند. به دنبال فتوحات اسکندر مقدونی که دوره هلنیستی را آغاز کرد، بیشتر مناطق باستانی از نظر فرهنگی یونانی شدند و این امر در دوران بیزانس ادامه یافت. ترکان سلجوقی در قرن یازدهم شروع به مهاجرت کردند و سلطنت روم تا زمان حمله مغول در سال 1243 بر آناتولی حکومت می کرد که در آن زمان به شاه نشین های کوچک ترک تجزیه شد. از اواخر قرن سیزدهم، عثمانی‌ها حکومت‌ها را متحد کردند و بالکان را فتح کردند و ترکی شدن آناتولی در دوره عثمانی افزایش یافت. پس از اینکه محمد دوم، قسطنطنیه (استانبول کنونی) را در سال 1453 فتح کرد، توسعه عثمانی در زمان سلیم اول ادامه یافت. در دوران سلطنت باشکوه سلیمان، امپراتوری عثمانی به یک قدرت جهانی تبدیل شد. از اواخر قرن 18 به بعد، قدرت امپراتوری با از دست دادن تدریجی مناطق کاهش یافت. محمود دوم در اوایل قرن نوزدهم دوره مدرنیزاسیون را آغاز کرد. انقلاب ترکان جوان در سال 1908 اقتدار سلطان را محدود کرد و پارلمان عثمانی را پس از 30 سال تعلیق احیا کرد و امپراتوری را وارد یک دوره چند حزبی کرد. سه پاشا با کودتای 1913 کنترل را به دست گرفتند و در سال 1914 به عنوان یکی از قدرت های مرکزی وارد جنگ جهانی اول شدند. در طول جنگ، دولت عثمانی علیه اتباع ارمنی، یونانی و آشوری خود نسل کشی کرد. پس از شکست در جنگ، امپراتوری عثمانی تجزیه شد.

جنگ استقلال ترکیه علیه نیروهای متفقین اشغالگر منجر به الغای سلطنت در 1 نوامبر 1922، امضای معاهده لوزان (که جایگزین معاهده سور شد) در 24 ژوئیه 1923 و اعلام جمهوری در 29 اکتبر شد. در سال 1923 با اصلاحاتی که توسط مصطفی کمال آتاتورک، اولین رئیس جمهور کشور آغاز شد، ترکیه به یک جمهوری سکولار، واحد و پارلمانی تبدیل شد. ترکیه در بیشتر جنگ جهانی دوم بی طرف ماند، اما در کنار متفقین وارد مراحل پایانی جنگ شد. ترکیه نقش برجسته‌ای در جنگ کره ایفا کرد و در سال 1952 به ناتو پیوست. در طول سال‌های جنگ سرد، این کشور دو کودتای نظامی در سال‌های 1960 و 1980 و یک دوره آشفتگی اقتصادی و سیاسی در دهه 1970 را تحمل کرد. اقتصاد در دهه 1980 آزاد شد و منجر به رشد اقتصادی قوی‌تر و ثبات سیاسی شد. از سال 2002، نظام سیاسی این کشور تحت تسلط حزب عدالت و توسعه و رهبر آن رجب طیب اردوغان بوده است، که تحت رهبری آنها یک دهه رشد سریع تولید ناخالص داخلی اسمی تا سال 2013 اتفاق افتاد، که با دوره ای از رکود بین سال های 2013 و 2020 دنبال شد. دستاوردهای اقتصادی اولیه دولت AKP، که از طریق درآمدهای خصوصی سازی و وام تامین می شد، تحت الشعاع عقب نشینی دموکراتیک و فرسایش در جدایی قوا و آزادی های مدنی قرار گرفت، که توسط جمهوری پارلمانی با همه پرسی در سال 2017 شتاب گرفت.

ترکیه یک قدرت منطقه ای با موقعیت استراتژیک ژئوپلیتیکی است. اقتصاد ترکیه که یکی از اعضای موسس OECD و G20 است، در بین E7، EAGLEs و NIC ها طبقه بندی می شود و در حال حاضر از نظر تولید ناخالص داخلی اسمی در رتبه بیستم جهان و از نظر PPP یازدهمین رتبه بزرگ در جهان است. ترکیه یکی از اعضای منشور سازمان ملل متحد، صندوق بین المللی پول و بانک جهانی و یکی از اعضای موسس OSCE، OIC، BSEC، ECO، MIKTA، TURKSOY و OTS و یکی از اعضای اولیه ناتو است. ترکیه پس از تبدیل شدن به یکی از اعضای اولیه شورای اروپا در سال 1950، در سال 1963 به عضویت وابسته EEC درآمد، در سال 1995 به اتحادیه گمرکی اروپا پیوست و در سال 2005 مذاکرات الحاق با اتحادیه اروپا را آغاز کرد. ترکیه دارای فرهنگی غنی است. میراثی که با قرن‌ها تاریخ و تأثیر مردمان مختلفی شکل گرفته است که در طول چندین هزار سال در قلمرو آن ساکن بوده‌اند. همچنین این کشور 19 مکان میراث جهانی یونسکو را در خود جای داده است و یکی از پربازدیدترین کشورهای جهان است.